Handprints on my glass

Ang kasikatan mo sa FB ay katulad ng pagiging milyonaryo mo sa paglalaro ng monopoly. Sa likhang ito ni Mark Zuckerberg at mga kasamahan, ang buhay ng mga tao ay tuluyang nadala sa mundo ng imahinasyon at kaipokrituhan. Halika at pumunta tayong saglit sa mundo na puno ng imahinasyon. Saglit lamang at huwag kang tumira nang matagal. Dito mo lamang mararanasan na magkaroon ng kaibigan na hindi mo naman kakilala.  Kapitbahay mong kapag iyong nakasalubong ay hindi mo man lang mabati, mangitian at makamusta. Pero kaibigan mo sa mundo ng kaipokrituhan. Dito mo makikita ang nagraramihan at nagsasarapang pagkain na handa ng kapitbahay mong naputulan ng kuryente kanina. Dito mo makikita ang post ng nagmamahalan na magkakamag-anak na nagmurahan at naghabulan ng kutsilyo kahapon dahil sa inutang na pera. Dito mo makikita si manang na madalas sa simbahan o kapilya pero kung makapagmura sa anak ay huwag na lang....naku pu!@*#'!a! Dito mo makikita si kapitan na kasama ng mga puli

In this world of fear and wrath Repose is strange while shedding tears Sorrows reckoned from day to years And seems no light in tiring path. But with Your ever-constant love I can hope with full certainty And can wait so patiently For my right time, Oh Lord God. Amidst of darkness and strife I will still belong to You I vow to be forever true As long as I still have my life. And in my life -- I will finish my race For in my journey I should meet with my end The time when all strong men and kings bend I will meet You there to see Your face; --In the land of the chosen few will truly rest.

Send me crashing back to earth 08.13.16  9:57am Oh Dear Lord, if You see me spreading my wings And seems soaring so high, Hold me back, put me in my nest, But let me fly for a while Not so far and too high If You see me forgetting my roots And my wings seems so boastful And thinking that I'm wonderful Seems busy being fabulous And my spirit cannot recall anymore The people, the loved ones, the friends The time, the memories, the blends, And seems leaving my beliefs, Beyond gravity, beyond the atmosphere, Relying fully on myself, without fear, Kindly send me crashing back to earth, Before realizing that I'm running out of oxygen, From Your Love, from my faith.

Lose my footing and gliding, Lose my balance and slithering, Whimpering with unstoppable and uncontrollable weep, Tripping on the floor, colliding with a wall, Slip and slide for the grandest fall. Begging for love while tears unhide, Little by little I'm dying inside, Dreams shattered like trees shed their leaves in autumn Do I fear or love Death? Still thinking till my last breath. Destiny is Fate, Fate is Destiny, Life without Love is truly empty, Slip and slide into your mind down to your heart, Wishing to hold my hand, be by my side, Love me, keep me safe in this deadly ride.

The memories would soon dry up And the heartbeats would leave you too The brightest days would be capped by saddest truth and darkest hue. Sometimes crying is essential To do away from painful sorrow All those laughters are immaterial When your loved one will leave tomorrow. You remembered her tiny kick From her lovely mother’s soft tummy You remembered her cries when she’s sick You remembered her little kiss, a young lady. There will be always a prince In a tale, for a lovely princess She will be soon convinced To settle down, wear a wedding dress. A very sorrowful moment for a father With a huge prayer, sometimes asking why That you would love her more, better That will lead to a Daddy’s cry: “Secure her as she would stay forever Hug her while she's young , day by day, As you would only, simply stare to her When she’d fall into other arms one day.”

Ang Buhay Estudyante Ala-sais ng umaga, napakalakas ng ulan na sinasabayan ng malakas na ihip ng hangin, madilim pa ang paligid at sa palagay ko ay walang pag-asang lumiwanag o sumilay man lang ang Haring Araw.  Binuksan ko ang telebisyon sa tindahan upang makasagap ng balita tungkol sa lagay ng panahon. “Kuya, pagbilhan nga po ng colored paper na kulay asul at pula, saka plastic envelope” sambit ng batang lalake na sa tingin ko ay nasa ikatlo o ikalawang grado pa lamang.   Tsinito ang bata na nagmukhang basang-sisiw dahil sa malakas na hampas ng ulan sa kanyang payong. “O bakit sumugod ka pa sa ulan? at hindi ka man lang hinatid ng iyong magulang, mukhang ide-declare na naman na walang pasok ngayong araw” ang sabi kong naaawa sa bata. Ngumiti ang bata sabay sagot na “ Kuya, wala na po akong nanay at tatay, yung lola ko naman nakaalis na rin po kasi nagtitinda siya sa Tulay, okay lang naman po kasi malapit lang naman ako sa eskuwelahan”.  “Pero pabili pa rin po nung colored pap

In this world of hates and lies My serenity is your lullaby Songbirds sing gleefully Lovebirds wing peacefully Dancing shoes are designed for you and me Our souls will dance till eternity While the lovely spirits fly through sweet melody Of your lullaby In your arms, in your very arms will lie my love and my desire While the moon and stars Are the burning light and fire Of this lovely night While the angels smile and play the solemnly lyre And the God is lovingly staring and watching For the two free souls at last mingling.

Mapping on a child's mind With no boundaries at all And can see anything, anyone, beyond belief This place is more or less an island Where mermaid's lagoon just offshore. Situated on "second star to the right And straight on till morning" Metaphor for eternal childhood and escapism Can be reached only by flight But may try as well thru daydreaming. I fall out from the pram Not claimed by any in seven days Picked up by the fairy, flown to this land Fairies welcomed me by swarm While half-fishes combed their hair in a lazy way. Stars in the firmament are shining Watchful and beautiful But living sadly and in strange existence While the young ones are playful, believing Spread my arms to become wonderful. Through the lonely nights I see you In the nursery of broken dreams and hearts Wishing thru Air Castle to reach the arch of sky Flying above the sea of blue Curiousity over innocence, young heart sprouts. We will wander and wander over thi

Sila ang mga kilalang American Heroes noong panahon ng Hapon na tumulong sa atin na makamit ang kalayaan. Mas naging popular pa nga sila kesa kay Gen. McArthur ngayon. Makikita natin sila sa halos lahat ng sinehan, business establishments at pati na rin sa paglilinis ng tahanan. Kung ang iba'y nagtatanong kung sila'y makapili ay 'hindi po', costumes po nila yan.  Kaya inidolo sila nila Shaider, Bioman at iba pang Japanese heroes. Sila ang nakahuli kay Gen. Yamashita, kaya lang sobrang tinik nito at dulas, kaya hindi nila mahawakan kaya nakatakas. Siya ang nagsabi ng "I shall return" upang balikan ang mga treasures na tinago nya sa mga gubat ng Pinas. Sa kasamaang palad siya ay namatay sa dengue sa Japan na nakuha niya nang makagat siya ng isang bading na lamok sa Mindoro. Balik tayo sa apat na heneral, napakagaling nilang umatake na parang sa COC (lagi silang 3 stars), marami silang napabagsak na tora-tora at maraming Hapon ang sumuko sa kanila. Si

Staring in the dark sky, Waiting for the falling star, Wishing for the place, Where my old heart could lie. Tears falling like a diamond, Precious gem as this could be the last, I'll never cry again, Wished I did not cross the road. Sitting uneasy at the terrace's nook, With empty chair in my left, Coffee or wine doesn't matter, My soul is escaping from the hook. Playing it hard, pretending to be toughed, As the frowning face started to unmask, Bloods falling like a ruby from the sky, And my life is not enough...

Nakasalamin ka pero di mo pa rin makita Ang paghihirap ng sambahayanan, ng masa Ang kapal ng salamin mo, singkapal ng mukha mo Sobra sobra na ang iyong pang aabuso. Ikaw ay sakit ng bayan Nilulustay mo pera ng mamamayan Buwis ng ordinaryong tao ang gamit mo Sa iyong luho, kami ang nagsasakripisyo. Ang dami mong tarpaulin, ikaw raw ay makatao Sinong niloloko mo at iniinsulto? Lumalabas ka lang tuwing ikatlong taon Pag malapit nang mangampanya at eleksiyon. Saan ka nakatulong? Hangad ng bayan ay kaunlaran Sa pangako mo'y ang mga tao'y nakipagsapalaran Gagawa nang kaunti, maramihang kurakot Wala ka ng hiya, wala ka ng takot. Tongpats, sub-standards na building Sa pagkuha ng suppliers, moro-morong bidding Ghost employees, patung-patong na anomalya Pag ika'y nabuking, ang katuwiran mo'y ika'y pinupulitika. Kailan ka magbabago? Pag ika'y namatay Yaman mo ay di madadala sa yong hukay Nakalenteng bulag ang yong titulo Kanser ng lipunan, c

Naluluha ako kapag naalala ko yung nangyari kay Binoy kahit dalawang buwan na ang nakalilipas. Tandang tanda ko pa na pagkatapos magbayad ni Binoy sa akin ay bumalik agad na nag-aalangan na nagsalita. "Kuya baka meron kang ekstrang dalawandaan diyan, panimula ko lang at pambaon ng mga anak ko habang di pa ako sumasahod", nahihiyang sabi ni Binoy. Kapag ganito ang usapan at dahilan ay hindi ako mahirap kausap. "Salamat kuya, makakabawi rin ako sa yo", tuwang-tuwang pangako ni Binoy. Naluluha ako hindi dahil sa inutang niya (pero parte na rin yun, bawat piso kasi sa pagtitinda ay mahalaga pero abuloy ko na yon sa kanya) kundi dahil sa magandang pangarap na ninakaw ng pangit na sistema ng lipunan. Ang dalawang anak niya ay kinuha na ng kaliwete niyang asawa dahil nakikita ko minsan kapag bumabiyahe sila ng kinakasama niyang traysikel driver. Ang mga pangarap ng dalawang bata ay parang alipatong lumipad na lang sa papawirin na biglang naglaho. Lalong hindi m

Handprints on my glass: Mga Kuwentong Tindero ni Juan San Pedro Series#1 D... : “Ano na ba ang nangyayari sa bansa natin?” sabi ni Manong Construction Worker habang bumibili ng dalawang Fortune Lights and Ice Tubi...

“Ano na ba ang nangyayari sa bansa natin?” sabi ni Manong Construction Worker habang bumibili ng dalawang Fortune Lights at Ice Tubig sa tindahan namin sa may kanto na malapit sa eskuwelahan at construction site at habang nakikinood na rin sa balita sa TV Patrol tungkol sa dalawang presidentiables na gustong magsampalan at magpataasan ng ihi para lamang makakuha ng boto sa mga itinuturing nilang mga bobong botante.  Kasunod noon ay balita naman tungkol sa isang disqualification case ng isang babaeng kandidato rin sa pagka-presidente na kinikuwestiyon ang pagka-mamamayang Pilipino at ang pananatili niya nang kulang sa sampung taon sa ating bansa para maging kuwalipikado sa pagtakbo sa pinakamataas na posisyon sa bansa.  Ngiti ang aking sinukli sa kanyang tanong at sakto lang naman ang kanyang bayad. Napapailing siyang umuwi at sumakay ng dyip sa tapat ng tindahan. Para sa akin, ituloy mo lang manong ang iyong buhay, pakainin mo mula sa iyong pawis at pagod ang pamilya mo, mag